در سنت زرتشت، طولانی‌ترین و تاریک ترین شب سال را یک روز ناخوشایند می‌دانستند، به همین دلیل به مردم سفارش می‌کردند که بیشتر شب را بیدار نمانند، تا ناخوشی به سراغ آنها نیاید. مردم نیز دور هم جمع می‌شدند و آخرین میوه‌های تابستان خود را با هم می‌خوردند و اینگونه خود را سرگرم می‌کردند تا از ناخوشایندی دور شوند.