به گزارش روابط عمومی معاونت فرهنگی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی تبریز، در راستای دوشنبه های فرهنگی ویژه برنامه خاطره گویی با محوریت شهید منصور خدایی، به همت کانون ایثار و با همکاری بسیج جامعه پزشکی دانشکده پزشکی، روز دوشنبه اول خرداد ماه جاری، از ساعت ۱۲/۳۰ تا ۱۴ در دانشکده پزشکی دانشگاه برگزار گردید.

ویژه برنامه"من و دانشجوی شهید ... "، به مناسبت سوم خرداد، سالروز آزادسازی خرمشهر، با حضور جمعی از مسئولین، اساتید، کارکنان و دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تبریز به منظور گرامیداشت رشادت های شهید دانشجوی پزشکی منصور خدایی تشکیل شد. دکتر سوادی اسکویی، رئیس دانشکده پزشکی ضمن تجلیل از مقام شامخ شهید خدایی، آمادگی دانشکده را برای معرفی هر چه بیشتر شهدای دانشجو به قشر فرهیخته اعلام نمودند. در ادامه مدیر فرهنگی دانشگاه آقای پروین زاده، گزارشی از برنامه های اجرا شده در این خصوص ارائه دادند. آقای دکتر محمدرضا قویدل؛ همرزم شهید خدائی دقایقی حاضران را میهمان خاطرات دوران دفاع مقدس نمودند.
در ادامه برنامه، کلیپی از مصاحبه پدر معظم شهید که توسط خانم معصومه سپهری در سال ۱۳۸۶ صورت گرفته بود برای حاضرین به نمایش درآمد.

منصور خدائی در ششم بهمن ماه ۱۳۴۵ مصادف با ۲۱ رمضان در شهرستان مراغۀ آذربایجان‌شرقی چشم به جهان گشود. پدر و مادرش مومن و انقلابی بودند. دوران تحصیلات ابتدائی را در دبستان بدر و راهنمائی را در مدرسه دکتر شریعتی گذراند. اهل مطالعه بود و با هوش و استعدادی که داشت اکثرا شاگرد ممتاز کلاس می‌شد. علاقۀ خاصی به تحصیل علم داشت و هیچ شرایطی نمی‌توانست مانع تمرکز او بر تحصیل و علم آموزی شود. با شروع جنگ تحمیلی، منصور وظیفه خود را همراهی رزمندگان در میدان‌های نبرد می‌دانست،
نوجوانی شانزده ساله بود که راهی جبهه شد. بین جبهه و مدرسه، اولویت با جبهه بود اما منصور دست از مدرسه برنداشت و با نمرات خوبی، دیپلمِ تجربی گرفت. در مدرسه عضو فعال انجمن اسلامی و کارهای قرآنی بود. به‌خاطر شایستگی‌هایش، به‌عنوان یکی از اعضای اتحادیۀ انجمن‌های اسلامی مراغه انتخاب شد. او اوقات فراغت خود را در پایگاه والفجر مسجد صادق خان سپری می‌کرد. منش، متانت و وقار منصور، دوستانش را مثل ماه به دورش جمع کرده بود.
منصور اولین بار در پائیز سال ۶۱ به جبهه اعزام شد و در طول حضورش، شرکت در عملیات های والفجر مقدماتی، والفجر ۴، خیبر، بدر، والفجر ۸ و کربلای۴ را تجربه کرد. او سخت‌ترین کارها را انتخاب می‌کرد. تا سال ۶۳ به عنوان تخریبچی فعالیت می‌کرد ما از آن پس، دیده‌بان گردان امیرالمومنین لشکر ۳۱ عاشورا شد. آخرین ماموریت منصور، عملیات کربلای۴ بود. منصور مشغول تحصیل در ترم اول پزشکی دانشگاه تبریز بود که زمزمه‌های عملیات به گوشش رسید. چند روز بعد دوستانش او را در پادگان شهید باکری دزفول همراه [شهید دانشجو] عبدالرئوف کریمی دیدند.
منصور در سحرگاه چهارم دی ماه ۶۵ آمادۀ اقامه نماز صبح بود که خمپاره‌ای در کنارش فرود آمد و سر از پیکرش جدا کرد تا گواه صادق او در اقتدا به مولایش حسین‌بن علی (علیه‌السلام) باشد. پیکر پاک او در گلزار شهدای مراغه آرام گرفت.

برای دریافت تصاویر،خاطرات و....می توانید از لینک https://www.mefda.ir/news/10686 استفاده نماید.